Ben hep bir elimle ipi tutarken, bir elimle de başkalarının hayatlarına dokundum.Hayatım hep kargaşa doluydu ve sanki bolmuş gibi başkalarına huzur dağıtmaya uğraştım.İpin ucunu hiç kaçırmadım, çünkü ona hiç ulaşamadım. Başka iplerin dengelerini sağlamakla o kadar meşguldüm ki kendi ipimi sadece tutmakla yetindim..Ve ipin ucunda olan hayatımın ne bir dengesi ne de yaşanmışlığı oldu böylece..
Evet, başkaları çok önemli bu hayatta..Bazen kokusu hiç tanıdık gelmeyen omuzlarda ağlarız.Bir restorana gittiğimizde menüyü uzatan eller vardır. 'Buyrunlar, hoşgeldinizler, yine beklerizler'...Bazen otobüste hapşurunca 'Çok Yaşa'lara muhtacızdır..Kimi zamanda tanımadığımız hiçlere aşık oluruz..Onlar yanımızdan geçip giderler.Bir hiçtirler ama yaşayamadığımız hayatın bile içine etmeyi bilirler..
Başkaları vardır hep..Ama onlar bizsiz de yaşayabilirler..Kimse koşup onların hayatına karışmamızı beklemez, istemez de zaten..