Hayat cidden çok korkutucu, ben de 'sen mi büyüksün ben miii lan İstanbul?' diyenin egosu mevcut değil tabi, sonra böyle sıçışlar falan

8 Mart 2012 Perşembe

Emekçi Kadınlarımız

Bugüüün çok önemli bir güüüün. Nedir önemi evet açıklayalım:

Bugün 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü
Başta anneannem, babaannem ve annem olmak üzere tüm emekçi kadınlarımızın emeğine sağlııık! Hepinizi yerim ulaaan.
Yalnız şöyle aptal saptal şeyler duyuyorum ki söylemeden edemeyeceğim. Neymiş kadın değilmişiz kızmışız bugün bizim günümüz olamazmış. Ya söyleyemedim ama çok affedersiniz de bi çekin gidin, terkedin galaksiyi. Nasıl iğrenç nasıl anlamsız laflar bunlar. Şu kadın-kız ayrımının ta ortasına tüküreyim! Nasıl insanlarsınız ki sizler bi zara göre insanları ayırıyorsunuz. Bu benim cinsiyetim. Ben kadınım. Kadın olmak her şeyde olduğu gibi erkeklerin egolarına göre belirlenen bi durum olarak kabul görmüştür toplumda. Biz kadınlar olarak bu erkek egemenliğinden doğan iğrenç ayrıma karşı çıkmalı ve direnmeliyiz. Anneme ''Ben bir kadınım'' dediğimde ''Kadın mı?'' tepkisini almak istemiyorum. Kimliğimi özgürce yaşamak istiyorum. Bugün benim günüm olurdu eğer emekçi olduğumu kabul etseydim. Bugün benim günüm değil ama kadın olmadığım için değil, emekçi olmadığım içindir. Bunu lütfen o kafanıza sokun. Biraz sert çıktığımın farkındayım ama bugüne kadar yumuşak tavrımdan ödün vermedim de ne oldu? Hiç. İnsanlar kendilerine saygı göstermemi istedi ama bana göstermedi. Ben yine de saygımdan ödün vermiyorum, hepiniz kendi dört duvarlı küçücük odanızda istediğiniz kadar kalabilirsiniz. Kendi tercihiniz. Kendi hapishanenizden aydınlığa çıkmanız dileğiyle..

Hepinizin gözlerinden öperim sevgili kadınlarımm


Dipdipnot: Acılarınızı, özlemlerinizi, haykırışlarınızı saklamayın. Yoksa hiçbir zaman son bulmaz. Benim gibi yapın, doyasıya yaşayın. Şimdi içimizdeki ateşi döndürebiliriz. Kolay gelsin

3 Mart 2012 Cumartesi

Öyle bi şey

Olmuyo işte.. Acısı gitmiyo.. Ben gittim ama o gitmedi, kaldı içimde.. Hiçbi şey olması gerekmiyo, hiçbi şeylik acıtıyo içimi zaten.. Seni seviyorum'u duymayalı ne kadar çok oldu.. Sevilmeyecek bi insan mıyım ki ben.. Neden hep daha fazla seviyorum peki ben? İnsanlara değer vermek beni çok yordu, gerçekten.. Şu hayatta bıkmadan sevebileceğim tek kişi çocuğum falan olacak herhalde.. Yani bi 10-13 sene arası var.. O zamana kadar böyle depresyonlardayım o zaman tamam. Gittim ben