Hayat cidden çok korkutucu, ben de 'sen mi büyüksün ben miii lan İstanbul?' diyenin egosu mevcut değil tabi, sonra böyle sıçışlar falan

16 Mayıs 2012 Çarşamba

Oyun..

Vay canına en son yazdığımdan beri aylar geçmiş.. Tam 2 ay 8 gün.. Ve ben bunca zaman içinde bir sürü şey yaşadım.. Hangisinden başlayalımmm evet depresyonlarım. Özgüvenimin 0 olduğu zamanlardı ve kendimi de başkalarını da sevemiyordum, özgüven problemin küçüklükten gelme. Sen bunu yapamazsın, sen mi yaptın bunu, inanmam, senden hiçbi bok olmaz vs. Aslında sorunlu bi çocukluk da geçirmedim ama niy böyle oldu bilmiyorum. Baya problemli çıktım. Akraba evliliğinden olsa gerek. Ama bundan sonra problemleri çözdüm, kendimi seviyorum, bu bi dönemde olabilir ama şuan özgüven konusunda iyiyim. Sex and the city izleye izleye bişeyler öğrendim, sex hakkında değil, kendini sevme hakkında. Ve hayat daha her şeyi yaşayabileceğim kadar uzun, güzel şeyler bekliyo beni biliyorum. Neyse konumuza dönelim Depresyonu atlattığım zaman hayatıma biri girdi diyebilirim. Tam onun girdiği zaman kötü bi haber de geldi ve ben ona konsantre olamadım. E sonuç olarak gitti. Üzülmedim çünkü bağlanmamak en iyisiydi, eminim bunu anlar. Kısaca anlatayım: Beni bekleyeceğini söyledi, ben bekle demedim ve sonra dayanamadı. Hak veriyorum tabiki, çok çekilmezim.. Dengesizim bi kere, yok hayır cidden kendimi biliyorum kabul ediyorum ve böyle seviyorum. Kimse için de kendimi üzmüyorum. Olsun isterdim çünkü inanılmaz iyi ve tatlı bi insandı, beni kimsenin yapamayacağı şekilde avuturdu ama ben hiçbi şey hissedemedim. Suçlu hissetmiyorum kendimi çünkü bu bir problem değil kesinlikle, onda bi şey vardı açıklayamadığım. Belki de kıllı kolları ve birazcık da göbeğiydi? Yok yok bunlar değildi de cidden sanırım onun zaten benim yanımda oluşumdu problem. Ben belki de kovalamaca seven türden biriyim. Azıcık oyun olmadan heyecan olmadan kuramıyorum sanırım ilişkilerimi. Şu zamana kadar öyle oldu mesela.. Değişmek istedim haftalarca hoşlanmak için uğraştım ama olmadı, en sonunda senden hoşlanmıyorum dedim ve daha da saçma sapan bir şey oldu! sevgili olduk. Kafama sokayım. Resmen malım ben.. Sonra ona dedimki hiçbi şey yok aramızda, ama yoktu? Ben istemedim ki bunu ve o benim ondan hoşlanmadığımı bilerek yaptı her şeyi.. Neyse sonuç olarak o da görüşmek istemedi.. Zaten 1 ay sonra amerikaya gidiyo.. İnsan her ne kadar hoşlanmamış olsa da özlüyo.. Hoşlanmamış olmam nefret ettiğim anlamına gelmiyo, sadece sevemedim.. Bilmiyorum ne hissediyorum ama onunla tekrar konuşmak istiyorum, belki sarılmak.. Ama sanırım bu da oyun isteğimden kaynaklanıyo.. Ben sanırım hiç büyümicem.. Arkadaşım sevgilisinin evine çıktı ve ben hala bunlarla uğraşıyorum..insanlar gerçekten büyüyor, bir allahın kulu ben mi kaldım çocuk.. Neyse gençler 19umla sizi selamlıyorum. Hoşçakalın

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder