2012 bana yaramadı. Konuşma, yazma yetimi kaybettim. Çok ciddiyim. Mesela uyanıyorum günaydınlar dolaşıyo etrafımda ama hiçbirine cevap veremiyorum, konuşabilmeyi en aza indirdim. Ağzımı açtığımda da 'ya bi sus yeter artık' modundayım. Cidden 2012ye nasıl girersen öyle gidiyo galiba, sürekli bi şekilsiz yüzle dolaşıyorum, 'ee ne var bunda?' modundayım. Sanki dünyanın tüm yükünü ben taşıyorum, konuşsam hepsini kötü bi biçimde kusuyorum. E kim olsa anlamaz beni, ben bile anlamıyorum zaten.
Sonra yazma diyoduk. Artık mesaj atmak istemiyorum, kimseye ilişmek istemiyorum. Mesaj atan olursa nezaketen cevap verebilirim, 2-3 kişi haricinde hiç konuşmak istemiyorum. Bi kişi var ki onunla konuşmak beni eğlendiriyo/du ama konuşmuyoruz artık. Ama normalde buna üzülmem, kafamı duvarlara vurmam gerekir ama üzülemiyorum, ama biliyorum içimde bi yerde bu beni delirtiyo, sinirlendiriyo ve içimi cidden acıtıyo..
Ben hiçbi zaman umursamaz olamadım, şuan bile umursamaz dururken aslında gerçekte kafama çok takıyorum, sadece içim ve dışım olarak kendimi ikiye ayırdım.İçim dışımı, dışımda içimi dinlemiyo bu aralar. Aslında bi psikolog okusa şunları kesin psikayatrise yönlendirir, çok yeni bi teşhis konulur bana..
Şunu yazarken bi annem çağırdı, gittim geldim, ne yazıcağımı da unuttum. Kendimi sosyal ağa kapadım dün. Tam olarak olmasa da, hesaplarımı dondurdum, twit atmıyorum şöyle bi bakıyorum kapatıyorum, buraya da artık her gün girmiyorum. Aslında defterime de yazabilirim ama çok yoruluyorum, zaten finallere çalışıyorum falan. Kendimi bu kapamam depresyonla ilgili değil bunu biliyorum ve o yüzden mutluyum. Ama neden dolayı olduğunu da bilmiyorum. Böyle 'hayat çok boş, hepimiz öleyecek miyiz zaten' modundayım. Yanımda da sürekli bi ağlayan ve 'ahh ahh yalan dünyaa' diye dolaşan bi babaanne var..
Hadin çok öptüm.
(Bu arada James Bond'a az kaldı, 007'de görüşmek üzereeee)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder