Hayat cidden çok korkutucu, ben de 'sen mi büyüksün ben miii lan İstanbul?' diyenin egosu mevcut değil tabi, sonra böyle sıçışlar falan

6 Ocak 2012 Cuma

007

Geçen yazdığım şey varya, heh işte o durumu atlattım. Akıllanmıyorum ben, hakediyorum çünkü. Biliyorum kendimi, durumum hep bu benim. Anlatıyorum:

1)Biriyle tanışırsın.
2)Muhabbeti hoşuna gider.
3)Çok önemli bi işin vardır ama sen onunla konuşmak istersin.
4)Artık ona bağlanmışsındır.
5)Kabullenmezsin, kendi içinde bi çekilme dönemi yaşarsın.
6)O bunu anlamlandıramaz ve dengesiz damgası yersin.
7)Aslında ona bağlandığını anlamaz, çünkü gerizekalının önde gidenidir.
8)Aslında sen de gerizekalının önde gidenisindir, çünkü bağlanmışsındır.
9)Sonra vazgeçilmez olduğunu anlarsın, aslında bunu düşünmemişsindir zaten.
10)Ama o sana sürekli bunu hatırlatmaktan geri durmaz.
11)Sonra bir gün senden vazgeçer.
12)End the story.


Tabi bu dönemler kişiye göre değişir. Kimisinde 3 yıl, kimisinde 3 ay. Sonuçta anladığın tek şey, yine aptallık yaptığını görmek. Bu tekerrür eder yani budur durum. E ben hakediyorum her şeyi. Kendimi, başkalarından az seversem olacağı bu işte. Bunu kendime söylüyorum ama yine aynı şeyleri yapmaktan geri kalmıyorum. Diyorum aptalım. Sanırım hala bir umut olduğuna inanıyorum. Bir gün verdiğim değer boşa gitmeyecek diye inanıyorum. Dedim ya aptalım işte..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder